نیروی هوایی شاهنشاهی ایران به نیروی هوائی ایران در زمان حکومت پهلوی گفته می‌شد. تاریخ تاسیس نیروی هوایی در ایران سال ۱۳۰۳ خورشیدی (۱۹۲۴ میلادی) به دستور رضا شاه بود. اولین گروه از خلبانان این نیرو در ۲۵ فوریه ۱۹۲۵ میلادی، آموزش دیده و آماده عملیات شدند. خلبانان این نیرو همراه خلبانان نیروی هوایی اسرائیل تنها خلبانان خاورمیانه بودند که دوره‌های آموزشی خلبانی را در ایالات متحده آمریکا گذراندند.
در سال 1309 یک بدنه کامل از هواپیمای نوع "دوهاویلاند 9-آ" در تعمیرگاه قلعه مرغی توسط ستوان دوم "سیاوش سیاهپوش" به ساختمان گذاشته شد و با استفاده از بالهای ساخته شده (یدکی) به یک هواپیمای کامل مبدل و آماده پرواز گردید و آزمایش هوایی شد و مشخص گردید که از هر نظر هواپیمای نامبرده همطراز هواپیماهای "دوهاویلاند 9-آ" خریداری شده از دولت شوروی می باشد.
نخستین ایرانی که یک هواپیمای را تعمیر اساسی نمود ستوان دوم سیاوش سیاهپوش بود. او در سال ۱۳۰۹ یک بدنه کامل از هواپیمای نوع دی هاویلاند ۹آ را در تعمیرگاه قلعه مرغی تعمیر و با استفاده از بالهای یدکی به یک هواپیمای کامل تبدیل و آماده پرواز گردانید. این هواپیما به خلبانی ستوان یکم مهدی سپه پور و سرنشینی ستوان دوم سیاه پوش پرواز آزمایشی خوبی را انجام داد و با کامیابی به زمین نشست
احمدنخجوان به سال ۱۲۷۲ شمسی در تهران پا به جهان گذاشت. پسر مهاجری از اهالی نخجوان قفقاز بود. پدر و پدربزرگش از سرداران قزاقخانه بودند. وی تحصیلات خود را در ایران و فرانسه به انجام رسانید و به سال ۱۲۸۹ داخل شدو به سال ۱۲۹۴ از آن مدرسه فارغ‌التحصیل شد و به بریگاد پیوست. در کودتا همکاری همه‌جانبه داشت و درجهٔ سرهنگ تمامی گرفت. پس از تشکیل قشون متحدالشکل در تیپ پیادهٔ اول رئیس ستاد تیپ بود. در سال ۱۳۰۲ به دستور وزیر جنگ وقت (سردار سپه) به جهت کسب علوم نظامی جدید عازم اروپا گردید و توانست رستهٔ خلبانی را در دانشکدهٔ ایستر فرانسه به اتمام برساندو تحصیلاتشان نیز در سال 1304 به پایان یافت.
تشکلیل یک دفتر برای امور هواپیمایی برای نخستین بار از سوی رضاخان در سال ۱۳۰۱ ابلاغ و اسم هواپیمایی جزء سایر سازمان های ارتش ذکر شد. کل عناصر تشکیل دهنده نخستین دفتر هواپیمایی ایران یک افسر به عنوان رئیس و یک نویسنده وقایع پروازی با نام سرهنگ میزانی بود .
در سال ۱۳۰۲کمپانی آلمانی یونکرس ضمن عقد قراردادی با ایران نخستین شعبه فعالیت هواپیمایی خود را در تهران افتتاح کرد و با وارد کردن چند فروند هواپیمای یونکرس موفق شد خطوط هوایی تهران، مشهد، شیراز، بندر انزلی، بوشهر را برقرار کند و به حمل مسافر و محموله های پستی بپردازد.
مردم تهران در روزهای تعطیل می توانستند با پرداخت ۵هزار تومان، با حضور در فرودگاه دوشان تپه (تپه های مشرف به قصر فیروزه امروزی تهران) سوار هواپیما شده و مناظر زیبای اطراف تهران را نماشا نمایند و برای کسانی که استطاعت مالی لازم برای سوار شدن به این هواپیما را نداشتند حمایت کنند.
عین خبر روزنامه مذکور چنین است: به طوری که اطلاع حاصل نموده ایم قریباً دو فروند آئروپلان که متعلق به دولت انگلیس است در هوای تهران پرواز خواهد کرد و ورود آئروپلانهای مزبور قبلا به دولت ایران اطلاع داده شده.
اختصاص محلی را جهت فرود آمدن تقاضا نموده اند؛ لذا به اداره نظمیه اطلاع داده شده که در بیرون دروازه محل مناسبی را
تا نیمه اول سال 1301 در تهران زمین مشخص برای نشستن و برخاستن هواپیما وجود نداشت؛ ولی چـــنــانـکــه روزنامه ایران در شماره 7 تیرماه 1301 خود می نویسد: در پی درخواست انگلیس برای ورود دو فروند هواپیما به تهران و اختصاص محلی برای فرود آنها، دولت وقت، زمین قلعه مرغی را برای این منظور اختصاص داد
تقریباً ده سال پس از اولین پرواز هواپیما، یک خلبان روسی بنام "کوزمینسکی" تصمیم گرفت با هواپیمای خود از نوع «بلریو»، به تهران پرواز نموده و مدتی در این شهر اقامت نماید و پروازهای نمایشی برای مردم شهر داشته باشد. چون فرودگاهی در تهران وجود نداشت، خلبان که مدتی در آسمان تهران به دنبال محل مناسبی برای فرود می‌گشت، نهایتاً
لویی بلریو خلبان مشهور فرانسوی بنیانگذار صنعت هواپیمایی بود و طراحی و ساخت تعداد زیادی از هواپیما های قدیمی را انجام داد. بلریو در سال ۱۹۰۹ میلادی در ماه ژانویه با یکی از هواپیما های ساخت خود از بندر “کالا” پرواز کرد و ۲۷ دقیقه بعد در “دوور” انگلستان فرود آمد و بدین ترتیب بلریو اولین کسی بود که بر فراز کانال مانش پرواز کرد. به دلیل همین اتفاق بزرگ روزنامه دیلی میل لندن یک جایزه ۱۰۰۰ پوندی به وی اعطا کرد. سپس بلریو به طراحی هواپیمای دیگری اقدام کرد تا اینکه سر انجام مالک شرکت بزرگ هواپیماسازی شد.
